اتفاق تازه‌ای در ورزش رخ می‌دهد؟! (نکته ورزشی)
سرویس ورزشی-
وزیر جدید ورزش که چند روزی است کار خود را آغاز کرده، در مواردی که این‌جا و آنجا درباره نقشه راه خود توضیح داده، روی چند موضوع تکیه بیشتر داشته یا دست کم توجه مخاطب دقیق و کارشناسان را به خود جلب کرده است. این چند مورد را می‌شود به شرح زیر خلاصه کرد:
* مبارزه با فساد جزو اولویت‌های اصلی است.
* به کار روتین اعتقادی ندارد و به دنبال ایجاد تحول در ورزش است.
* ورزش ایران باید در میادین جهانی بیش از اینها بدرخشد و در رشته‌های مختلف- و نه فقط در مثلا دو رشته (کشتی و تکواندو)- مدال‌آور
باشد.
و نکات و موضوعات دیگری که آنها (مثل توجه به ورزش همگانی و...) نیز در جای خود مهم و قابل توجه است ولی به گمان ما و خیلی‌های دیگر، آن سه مورد- و بیش از همه دو مورد اول- از هر چیز مهم‌تر است و پرداختن به آنها باید جزو اولویت‌های کاری هر مدیری باشد که اگر نباشد، آب در هاون کوبیدن و مشت بر کوه زدن و خلاصه عمر تلف کردن است.
ما وقتی می توانیم در هر حوزه و مکان و مقامی کار کنیم- آن هم کار سازنده و مترقی و رو به پیشرفت- که در درجه اول، آن محیط سالم و پرنشاط و سازنده و با انگیزه باشد. در فضای مسموم و با آدم‌های کسل و بی‌انگیزه، نمی‌شود کار سازنده کرد و هدفی را تحقق بخشید. پس برای دست زدن به کارهای بزرگ و مثبت، رفع نقایص و تقویت نقاط قوت و ایجاد انگیزه و حرکت، بیش از هر کار و قبل از برداشتن هر قدمی، ابتدا باید شرایط را مهیا و محیط را مساعد کرده و عوامل مزاحم و انگل و مولد بیماری را سمپاشی و دفع کنیم.
البته این را همه اهالی ورزش می‌دانند که حرف زدن از تحول و ارتقای سطح فنی ورزش و مبارزه با فساد، حرف و وعده‌هایی است که به ویژه طی سال‌ها- و به طور مشخص دو دهه اخیر- از زبان مسئولان در دولت‌ها و مقاطع مختلف شنیده شده، چون نیاز ورزش به اصلاح و تقویت ساختارها و نفوذ غیر قابل کتمان جریانات سوءاستفاده‌چی و دلالی و رفتارهای هنجارشکنانه غیراخلاقی و نظایر آن به قدری خود را به رخ می‌کشد که کسی- آن هم در مقام مدیر و مجری- نمی‌توانست و نمی‌تواند ضرورت پرداخت به آنها را به لسان و وعده هم که شده، منکر شود و نادیده بگیرد اما چیزی که هست علی‌رغم این حرف‌ها و تاکید بر انجام این ضرورت‌ها، اتفاق خاص و ملموسی درباره عملی شدن وعده‌ها رخ نداده که هیچ، وضع در بعضی از جاها بدتر هم شده و پسرفت‌هایی هم صورت گرفته که در گذشته به سهم خود به آن پرداخته‌ایم.
باری، حالا آقای وزیر جدید آمده و به درستی و صریحا به اشکالات اصلی و ضروریات ورزش اشاره می‌کند و البته قاطعانه‌تر از اسلاف خود، حرف از اصلاح و تحول و مبارزه با فساد می‌زند. آیا این بار قرار است اتفاق دیگری بیفتد و وزیر جدید فراتر از زدن حرف‌های تکراری و دادن شعارها و وعده‌های امیدوارکننده، کاری هم انجام دهد و قدمی به سوی اهداف اعلام شده بردارد؟ یا نه، مثل همیشه بعد از گذشت مدتی و افتادن آب‌ها از آسیاب، کماکان روال کنونی، تکلیف حال و آینده ورزش را مشخص می‌کند؟ این سؤال مهمی است که البته خیلی زود با مشاهده همان کارهای ابتدائی و رصد اقدامات اولیه، حداقل می‌توان به بخشی از پاسخ آن دست پیدا کرد.
اینکه می‌گوییم مسئولان قبلی نتوانستند به حرف‌ها و وعده‌های خود درباره تحول ورزش سخت محتاج اصلاح ما و مبارزه با فساد و پلشتی رخنه کرده در آن عمل کنند، اصلا منظورمان این نیست که آنها از اساس به دنبال چنین چیزی نبوده و نیت عمل و اقدام در آن مسیر را نداشته و از اول هم فقط در پی شعار بی‌عمل بودند. هرگز چنین چیزی منظور نظر ما نیست. اتفاقا ما معتقدیم که آن عزیزان می‌خواستند در آن جهت کاری بکنند و قدمی بردارند اما وقتی خواستند نیات و اهداف خود را عملی سازند، به سد ستبر موانع برخوردند و به قول جناب حافظ «عشق آسان نمود اول ولی افتاد مشکل‌ها»! اصولا نه در ورزش، بلکه در هر کجا و هر عرصه‌ای، کار اصلاحی و سازنده، دشمنان جدی و مخالفانی آشتی‌ناپذیر دارد که چون منافع و جایگاه خود را در خطر می‌بینند با تمام توان و همه ابزار و وسایل به مقابله با آن برخواهند خاست. ورزش ما نیز اکنون بدون تعارف و لفاظی، سخت گرفتار جریانات و باندها و تفکراتی است که به قیمت کوچک و نازل کردن شخصیت و کارکردهای آن، برای خود بساط و دستک و کر و فری راه انداخته و مانع از اصلاح و تحول و بزرگی و ارتقای جایگاه ورزش می‌شوند و... که در این باره بارها- بلکه سال‌ها- نوشته‌ایم و دیگران هم گفته‌اند اما کسی به این هشدارها توجه نکرده و کار و بار ورزش را به این‌جا رسانده که همه می‌بینیم.